A przy okazji ważna jest też droga do tego kina. Architektonicznie, to uczta, bo ulica Piękna to same ambasady, każda z innej bajki. Lubię grecką, bo codziennie rano spotykam uśmiechniętego greka pod drzwiami, sama pchając rower po schodkach na górę. Lubię kanadyjską i francuską. A jak już się je wszystkie minie, to jest Plac Zbawiciela, jedno z ładniejszych zakątków, placów Warszawy. Tchnie trochę tą przedwojenną Warszawą.
widziałam Soul Kitchen zresztą pod baranami ;) rewelacyjny film.
OdpowiedzUsuńcieszę się, że Tobie też się podobał :)
OdpowiedzUsuńto taki odświeżający powiew...lubię
ja też lubię, choć szczerze mówiąc nie spodziewałam się tak jednak lekkiego i zabawnego filmu po tym reżyserze (np. Głową w mur)
OdpowiedzUsuńno tak, widocznie coś mu się pozmieniało...może się zakochał:)
OdpowiedzUsuńWyszłam głodna z kina, a pamiętasz jak ten korzeń sie nazywał?