wtorek, 10 stycznia 2012

człowieki

Codziennie jadąc do pracy na różowym famaju spotykam wiele osób, większości nie kojarzę, ale sporo, w ciągu tych miesięcy od przeprowadzki na Solec, spotykam niemal codziennie. Złapałam się na tym, że wymyślam do nich historie. Stojąc na światłach i widząc znajomą twarz po drugiej stronie, wymyślam gdzie idzie, skoro dziś nieco mocniej umalowana, na wysokich obcasach, czy może jakieś spotkanie, a może postanowiła dziś ubrać się szałowo itp. Nie kontroluje tego, ale jak widzę nieco odmienny stan, wyobraźnia podsuwa scenariusz. Tak to mijam prawie codziennie (no, chyba, że zaśpię) kolorową kobietę, na dostojnym, miejskim rowerze z conajmniej dwoma koszami wyładowanymi pakunkami. O każdej porze roku jest kolorowo ubrana, niczym z benettonu, nasycone mocne kolory w kontrastowych zestawieniach, ładna brunetka, z jakimś światłem na twarzy, zawsze jedzie w przeciwnym kierunku, rano do Śródmieścia, wieczorem na Mokotów. Spotykam też parę, od samego początku czyli od kwietnia 2011, zawsze wtuleni w siebie, czasami przystaną gdzieś w alejce na pocałunek i idą dalej, bliźniaczo do siebie podobni, tryskający szczęściem. Wiem, że mnie rozpoznają, bo wymieniamy się uśmiechami. Jest też chłopak na wózku, elegancko ubrany, energicznie podążający w swoim kierunku. I rodzinka rowerzystów, najbardziej rozbroili mnie na mikołajki, dwoje przedszkolaków w miniaturowych strojach rowerowych, na miniaturowych rowerach górskich (bez bocznych kółek) a za nimi tata na rowerze z przyczepką z workiem (pewnie prezentów), sam przebrany za mikołaja.
Nie znam ich osobiście, ale jak spotykam to wydaje mi się, że wszystko gra i jest na swoim miejscu :) Myślałam o sfotografowaniu ich, ale wtedy nic nie pozostałoby dla wyobraźni, a tak to każdy z Was zobaczy ich po swojemu.
A fota w wykonaniu M, z naszego wypadu poświątecznego w Tatrach, bardzo lubię tą dziurę w niebie.

6 komentarzy:

  1. Ciekawe czy się kiedyś spotkałyśmy na Mokotowie, albo w Łazienkach :).

    OdpowiedzUsuń
  2. myślę, że to całkiem możliwe:)ten mój opis to z 8.40 na Polach Mokotowskich. Jeśli kiedyś zobaczysz różowy rower i zamaskowanego luda w niebieskiej kurtce to krzycz:))

    OdpowiedzUsuń
  3. Ha! Teraz najczęściej poruszam się autobusem, ale latem sama śmigam biało-różowym rowerem w okolicach Pól :). Jak pół stolicy zresztą ;).

    OdpowiedzUsuń
  4. Hazel, wtedy to ja Cię nie odnajdę w tym tłumie:) ale może umówimy się pod jakimś drzewem...

    OdpowiedzUsuń
  5. Mam podobne doświadczenia choć z innej nieco części miasta :)
    Nieznajomi znajomi to już bardziej znajomi czy nieznajomi?

    OdpowiedzUsuń
  6. hmmm...nie wiem, ale bez nich nie było by tak samo, czyli znajomi nieznajomi są niezbędni w porządku naszych małych światów:)
    a która to część miasta?

    OdpowiedzUsuń

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...