kawałek jesieni parkowej

Jest pięknie, ciepło, kolorowo, w błękicie nieba... Połoniny teraz muszą być cudne. Każdy ma jednak spacer na swoją miarę, czyli albo dostrzeże tą gałąź za oknem i się zachwyci, albo nie zauważy jej wcale. Podzielę się tym co mam tu blisko...
Ostatnio sporo gości nas odwiedza i to jest bardzo fajne, już nie mówię o cudnych prezentach, ale o rozmowach i zwyczajnym byciu razem, o wspólnym gotowaniu i zajadaniu. Choć jeszcze czuć farbę i sporo rzeczy do wykończenia, można miło spędzić czas. Marzy mi się taki wielki, drewniany stół przy którym będziemy siedzieć na miękkich krzesłach, ale na to przyjdzie jeszcze czas.
A ci, którzy w świecie, daleko przysyłają namiastkę słońca, np z Sycylii - dzięki Ewka:)

p.s.

urzędniczka oczywiście projektu nie zaakceptowała, tym samym decydując się na gorsze klątwy niż małe szare myszki...Pani Emilka prowokuje burze z piorunami :)